Η επανένταξη των αποφυλακισμένων στην επαγγελματική και κοινωνική ζωή είναι μια εξαιρετικά σύνθετη και δύσκολη υπόθεση. Αρκετοί εκτίουν την ποινή τους θέλοντας να αφήσουν το παραβατικό τους παρελθόν, αλλά -όπως υποστηρίζουν- αφήνονται αβοήθητοι, χωρίς υποστηρικτικό πλαίσιο. Η μοναδική πρόβλεψη που υπάρχει είναι μια οικονομική βοήθεια, με την καταβολή επιδόματος 250 ευρώ για τους τρεις πρώτους μήνες ελευθερίας.

Ο Νίκος, πρώην κρατούμενος, έχασε πολλά χρόνια από τη ζωή του. Ναρκωτικά, ληστείες, παραβατικότητα, σκοτάδι. Μπαινόβγαινε στις φυλακές για χρόνια περνώντας σε αυτές συνολικά πέντε χρόνια. Παίρνοντας στα χέρια το τελευταίο αποφυλακιστήριο, μαζί με τις πύλες της φυλακής άνοιξαν και δύο επιλογές στη ζωή του.

«Ή θα συνέχιζα τη χρήση, παραβατικότητα με ό,τι αυτό συνεπάγεται που συνήθως είναι φυλακή και θάνατος ή θα προσπαθούσα να ζήσω καθαρός. Τώρα εργάζομαι. Είμαι ιδιωτικός υπάλληλος σε ένα φούρνο, σπουδάζω, σπουδάζω εργοθεραπεία και παράλληλα είμαι πρόεδρος της επανένταξης του ΚΕΘΕΑ Εν δράσει» λέει στην ΕΡΤ.

Η επόμενη ημέρα για τους αποφυλακισμένους είναι πάντα δύσκολη. Αντιμέτωποι με το άγνωστο, την απόρριψη, τα στραβά βλέμματα. Κι όμως μέσα στο σκοτάδι του κελιού κάποιοι ρίχνουν φως.

«Η Πολιτεία δεν είναι υποχρεωμένη να προσφέρει κάτι σε κάποιον που έχει εκπληρώσει το χρέος του. Εμείς σαν μέλη του ΚΕΘΕΑ δεν ζητάμε κάτι. Σωφρονισμός ξέρουμε ότι σε αυτή τη χώρα δεν υπάρχει στη φυλακή» προσθέτει ο Νίκος.

Ο Γιάννης Φλώρας 52 χρόνων, έκανε φυλακή για ναρκωτικά περνώντας και από το κέντρο απεξάρτησης τοξικομανών κρατουμένων. Κατά τον εγκλεισμό του, η τηλεόραση του πρόσφερε μία διέξοδο στη ζωή.

«Όταν μπήκα στη φυλακή, αυτός ήταν ο πάτος για μένα. Δηλαδή δεν υπήρχε κάτι χειρότερο. Και μέσα στη φυλακή που ήμουν στον Κορυδαλλό παρακολουθούσα τους Παραολυμπιακούς αγώνες στους οποίους είδα τι μπορούν να κάνουν άνθρωποι ανάπηροι. Να κάνουν 50 μέτρα ελεύθερη κολύμβηση χωρίς χέρια και πόδια και εγώ είμαι μέσα για βλακείες. Τη βοήθεια που μου έδωσαν άθελά τους έπρεπε να τη γυρίσω πίσω» αναφέρει.

Εργάστηκε βοηθώντας παιδιά με προβλήματα με την αποδοχή του εργοδότη, των συναδέλφων του και των ίδιων των γονιών των παιδιών. Η Πολιτεία όμως δεν ήταν το ίδιο φιλική απέναντί του.

«Ήμουν πολύ χαρούμενος που δούλευα, δεν έχω ένσημα, έχω ένα ατύχημα τώρα έχω κόψει το χέρι μου δεν μπορώ να δουλέψω αλλά δεν παίρνω και άδεια γιατί δουλεύω χωρίς ένσημα. Ας πούμε σύνταξη πότε θα πάρω;» αναρωτιέται ο Γιάννης

Πολλοί λένε ότι οι πόρτες της φυλακής είναι «περιστρεφόμενες» αφού το ποσοστό αυτών που τις ξαναπερνούν τουλάχιστον μία φορά στη ζωή τους ζαλίζει.

«Ο ένας στους δύο ξαναγυρνάει. Δυστυχώς στους νέους οι 8 στους 10 ξαναγυρνάνε. Είναι πολύ μεγαλο ποσοστό» αναφέρει ο Ιωάννης Παπασαραντόπουλος Πρόεδρος του Συλλόγου συμπαράστασης κρατουμένων « Ο Ονήσιμος».

«Δεν θέλουμε να διαγράψουμε το ποινικό μητρώο αλλά εκεί δημιουργούνται πολλά προβλήματα. Άνθρωποι που είναι εγκλωβισμένοι εφόσον έκαναν το λάθος, μπήκαν φυλακή, τώρα θέλουν να δουλέψουν» προσθέτει.

Σήμερα, η Πολιτεία προβλέπει την καταβολή ενός επιδόματος ύψους 250 ευρώ στους αποφυλακισμένους μόνο για το πρώτο τρίμηνο της ελευθερίας τους, κάτι που, όπως τονίζουν οι ίδιοι δεν είναι αρκετό.

Πηγή : ertnews.gr