Κάναμε αναρρίχηση (δωρεάν) στο Πάρκο Σταύρος Νιάρχος
Εδώ και λίγους μήνες, πίσω από το πάρκινγκ του ΚΠΙΣΝ, νέα άτομα μυούνται στον κόσμο της αναρρίχησης. Πείσαμε τον εαυτό μας να κάνουμε μια δοκιμή και φύγαμε κατακτώντας την κορυφή και νιώθοντας γεμάτοι ενέργεια και αδρεναλίνη.
«Καλά, δεν υπάρχει περίπτωση να ανέβουμε μέχρι ’κει πάνω», είπε μια φωνή μέσα στο κεφάλι μας, όταν είδαμε από μακριά τον τοίχο, συνειδητοποιώντας πόσα είναι τελικά τα εννιά μέτρα, που είχαμε δηλώσει. Ένα υπερυψωμένο διώροφο. Αναρωτήθηκα μήπως κάναμε λάθος που το είχαμε πάρει έτσι αψήφιστα. Μήπως προλαβαίναμε να το ακυρώσουμε, λέγοντας ότι νιώσαμε μια μικρή αδιαθεσία; «Το πολύ-πολύ να γίνουμε ρεζίλι, ευτυχώς είμαστε μεταξύ μας», μου λέει γελώντας η φίλη Ντενίσα, δείχνοντας να κρατάει αμείωτο τον ενθουσιασμό της. Το γέλιο λειτουργεί ως αγχολυτικό, όπως αποδεικνυόταν για ακόμη μια φορά, σκορπίζοντας τις αμφιβολίες της τελευταίας στιγμής μέσα μου.
Τα επόμενα δευτερόλεπτα μάς βρίσκουν επάνω στο αφράτο στρώμα προστασίας, να κάνουμε ζέσταμα. Παρατηρώ ότι δεν είμαστε οι μόνοι άπειροι – κανένα άτομο στο γκρουπ δεν διαθέτει παπούτσια αναρρίχησης, πράγμα που μου έδωσε κάπως κουράγιο. Τα παπούτσια μου είχαν προκαλέσει το μεγαλύτερο άγχος, ειδικά όσο πλησίαζε η ώρα της δοκιμής, μήπως γλιστράνε και πάει στράφι το όλο σασπένς, καθιστώντας αδύνατη την προσπάθεια από τα πρώτα μέτρα. Ένα τυπικό, ακόμη και αρκετά χρησιμοποιημένο, ζευγάρι αθλητικών παπουτσιών ήταν επαρκές σε αυτό το στάδιο γνωριμίας με την αναρρίχηση, με βεβαίωσαν οι δύο προπονητές που είχαν την εποπτεία στο μάθημα, ο Αιμίλιος και ο Γιώργος.
Για να είμαι δίκαιος, η ίδια πληροφορία αναγραφόταν καθαρά και στις οδηγίες προς τους «ναυτιλομένους» του προγράμματος, κατά τη δήλωση συμμετοχής για το μάθημα: οι συμμετέχοντες καλούνται απλά, έγραφε, να φορούν αθλητικά ρούχα και εφαρμοστά αθλητικά παπούτσια, ενώ δεν είναι απαραίτητη καμία προηγούμενη εμπειρία στο άθλημα. Σχεδόν όλοι που ήμασταν στο γκρουπ θα το δοκιμάζαμε για πρώτη φορά, αρκετοί μάλιστα απείχαμε γενικότερα από τη γυμναστική εδώ και χρόνια.
«Παρόλο που φαίνεται δύσκολο και επίφοβο, εάν μπορείς να σκαρφαλώσεις μερικά σκαλιά ή μια σκάλα, τότε πιθανότατα έχεις τα απαραίτητα skills για να κάνεις μια προσπάθεια», λένε οι ειδικοί του αθλήματος, που τα τελευταία χρόνια γνωρίζει άνθιση σε παγκόσμια κλίμακα.
Το 2021 ήταν η πρώτη φορά στην ιστορία που η αναρρίχηση εντάχθηκε στους Ολυμπιακούς Αγώνες, ένα αίτημα το οποίο εκκρεμούσε από το 2016 και όπως ήταν λογικό προκάλεσε ένα ελπιδοφόρο κύμα στο άθλημα, που έγινε αντιληπτό και στη χώρα μας. Μετά την πανδημία, παρατηρήθηκε υψηλότερη ζήτηση για την αγωνιστική αναρρίχηση και νέες σχολές έκαναν την εμφάνισή τους, αφιερωμένες στο άθλημα που ανεβάζει την αδρεναλίνη. Μέσα στο ίδιο χρονικό διάστημα, δημιουργήθηκε επίσης η πίστα αναρρίχησης όπου έχουμε οδηγηθεί τώρα, στο Πάρκο Σταύρος Νιάρχος.
Όπως μου μεταφέρει η Μαρίνα Κοκολοδημητράκη, υπεύθυνη γραφείου Τύπου στο Κέντρο Πολιτισμού ΙΣΝ, «ήταν ένας έξυπνος τρόπος να αξιοποιήσουμε ένα σημείο που ελάχιστοι επισκέπτες γνώριζαν μέχρι πρότινος», το σημείο πίσω απ’ το πάρκινγκ το οποίο στα τοπωνύμια του Πάρκου αποκαλείται Buffer Zone – ένας διάδρομος υπαίθριος αλλά παράλληλα προστατευμένος με υπόστεγο για το ενδεχόμενο βροχής. Ο νέος τοίχος αναρρίχησης ο οποίος εγκαταστάθηκε και άρχισε να λειτουργεί από τον περασμένο Νοέμβριο, αποτελείται από δύο κατασκευές και μέχρι στιγμής έχει υποδεχθεί περισσότερa από 1.900 άτομα, φυσικά με ελεύθερη είσοδο, όπως υπαγορεύει συνολικά η φιλοσοφία του ΚΠΙΣΝ.
Όπως φανερώνει η ποσοτική ανάλυση των συμμετεχόντων, το πρόγραμμα αναρρίχησης είναι ιδιαίτερα δημοφιλές σε ανήλικους (6-12 ετών, με απαραίτητη την παρουσία κηδεμόνα) και σε ενήλικες 18-44 ετών, με ελαφρώς μεγαλύτερα ποσοστά γυναικών σε σχέση με τους άνδρες.
Η εμπειρία της Top Rope αναρρίχησης
Είναι δύο οι κατασκευές στον τοίχο του Πάρκου Σταύρος Νιάρχος, επειδή δύο είναι και οι βασικές κατηγορίες στον κόσμο της αναρρίχησης: το Bouldering και το Rope Climbing, με το δεύτερο είδος να έχει διάφορες εκδοχές και συχνότερη εκείνη που αποκαλείται Top Rope. Θα μπορούσαμε να φανταστούμε τη διαφορά ανάλογη με εκείνη ανάμεσα στους αγώνες μεγάλων αποστάσεων και το σπριντ: το Bouldering αφορά χαμηλές διαδρομές στις οποίες ο αθλητής δεν δένεται, ενώ στο Top Rope ο αναρριχητής φορά ειδική ζώνη και ασφαλίζεται με τη χρήση σχοινιού δεμένου απ’ την κορυφή της διαδρομής, ενώ η διαδρομή που έχει να διανύσει είναι σημαντικά μεγαλύτερη καθ’ ύψος.
Αυτό το στοιχείο ενδεχομένως παραπλανήσει τους νέους στο άθλημα. «Παρά το ότι είναι διπλάσιο σε ύψος, θα έλεγα ότι η μέθοδος Top Rope είναι λίγο πιο φιλική για αρχάριους», απαντάει ο ένας από τους δύο εκπαιδευτές, ενώ δένει τον ιμάντα στο σώμα μου. «Και τα δύο μπορούν να γίνουν δύσκολα, αλλά άμα προσέξεις, ο μικρός τοίχος [σ.σ. του Bouldering] έχει απευθείας αρνητικές κλίσεις, πράγμα που κάνει πολύ πιο απαιτητική την αναρρίχηση».
Όλα έτοιμα για την πρώτη δοκιμή στον τοίχο των εννέα μέτρων.
Κρατάμε κατά νου τις συμβουλές που έδωσαν οι προπονητές – να στηριζόμαστε στα πόδια μας (και όχι στα χέρια, όπως ίσως τείνουμε να θεωρούμε στη σκέψη του σκαρφαλώματος, κουράζοντας έτσι πολύ γρήγορα το σώμα), να φροντίζουμε γενικά ο γοφός να παραμένει κοντά στον τοίχο και να διαλέγουμε προσεκτικά τα πατήματα. Τα πολύχρωμα εξογκώματα διαφέρουν, αλλού είναι πιο αραιά, σε άλλα σημεία είναι μικρότερα και δεν εμπνέουν εμπιστοσύνη. Κανένα άγχος, βέβαια. Παραμένεις δεμένος με τον προπονητή στο έδαφος, έχοντας ανά πάσα στιγμή το ελεύθερο να αφήσεις το βάρος σου και να επιστρέψεις στην αρχή.
Πριν το καταλάβεις, έχεις φτάσει στην κορυφή, παίρνοντας μια ανέλπιστη δόση χαράς και ικανοποίηση. Ειδικά οι πρώτες φορές προσφέρουν εκρήξεις αδρεναλίνης, βλέποντας τον εαυτό σου να βγαίνει από το comfort zone.
«Ήταν πολύ απελευθερωτικό», μου είπε στο τέλος του μαθήματος η Μάρω, που δοκίμαζε πρώτη φορά το άθλημα. Την επόμενη εβδομάδα έκλεισε ξανά. «Πίστευα ότι θα φοβόμουν το ύψος και θα σταματούσα κάπου στη μέση, γιατί έχω και ένα ποσοστό ακροφοβίας, αλλά κύλησε πολύ ομαλά και ευχάριστα, εφόσον σιγουρεύτηκα για την ασφάλειά μου». Ανάλογες ανασφάλειες είχα κι εγώ, είχε και η Μάρθα η οποία είχε χρόνια να δοκιμάσει τον εαυτό της σε τοίχο αναρρίχησης. «Μου άδειασε το μυαλό, δεν υπήρχε τίποτα πέρα από τα πατήματα και τον στόχο της κορυφής».
Με ένα χαμόγελο ανακούφισης στα χείλη και ροδαλά-ροδαλά μάγουλα, φαινόταν ότι όλοι μας είχαμε νιώσει κάπως παραπάνω ζωντανοί.
***INFO
Οι προεγγραφές ανοίγουν κάθε Δευτέρα στις 12.00 για την επόμενη Παρασκευή, Σάββατο, Κυριακή.
Επιτρέπεται η συμμετοχή σε ενήλικες και παιδιά (αυστηρά) άνω των 6 ετών, χωρίς να απαιτείται προηγούμενη εμπειρία.
Έως 8 συμμετοχές ανά slot (60’).
Περισσότερες πληροφορίες και προεγγραφές εδώ.
Πηγή : oneman.gr
